وصیت نامه صفر اسکندری فرزند علی شهرستان مرودشت منطقه عملیاتی جزیره مجنون تاریخ 27/1/1363 
باسلام بر رهبر کبیر انقلاب امام خمینی وصیت خود راشروع می کنم
اینجانب صفراسکندری تنهاوصیتی که دارم این است که گوش به صحبت امام خمینی باشید وهیچ وقت از خط امام جدا نشویدودعا به جان امام و رزمندگان وآزادی اسرا را فراموش نکنید وبه جبهه های بیایید و اگرنتوانستید که انشاالله همه شما می توانید. به جبهه کمک کنید و به رزمندگان دلداری بدهید. به شایعات دروغین دشمن گوش نکنید وهمیشه یاور مستضعفان وسرکوب کننده مستکبران وظالمان باشید. ومن از پدر ومادرم می خواهم که اگر من شهید شدم گریه وزاری نکنید درست است که من را بزرگ کرده اید واگرمی خواهید گریه کنید به یاد اباعبدالله گریه کنید وآهسته هم گریه کنید تا دشمنانمان خوشحال نشوند.
در جماعات شرکت کنید و به سخنان بزرگان دین گوش دهید .ومن دوست دارم که به این آیه شریفه برسم " اِحدی الحُسنیین"یعنی یا بردشمن پیروز گردم یا شهید شوم " که البته اگرشهید بشوم بهتر است انشاالله وسلام علیکم ورحمۀ الله وبرکاته 
شهید صفراسکندری
تاریخ تولد 9/9/1348
تاریخ شهادت 5/3/1363
محل شهادت جزیره مجنون

مرداد ماه 1348 در طایفه جشني (طایفه ای عشایری در شمال شرقی استان فارس) و در خانواده ای متدین و مذهبی کودکی ديده به جهان گشود که نامش را میرزا حسین نهادند.از کودکی دوست داشتنی و گشاده رو بود و به عنوان یک کودک باهوش و مودب مورد علاقه ایلاتیها بود.دوران کودکی را با همه شیرینی ها و تلخی ها سپری کرد و قدم در محیط علم و دانش نهاد.

این وصیت نامه را در حالی می نویسم که فردایش عازم سنندج هستم. با توجه به این که چندین بار در عملیات شرکت کرده بودم و ضرورت نوشتن وصیت نامه را حس کرده بودم ولی هم فرصت نداشتم و هم اهمیت نمی دادم ولی نمی دانم چرا حس کردم که صرفاً اگر ننویسم گناهی مرتکب شده ام. لذا بدین وسیله وصیت نامه خود را در مورد خانواده و برادران آشنا می نویسم ...